De Tour de France is niet alleen de grootste wielerwedstrijd. Het is ook het grootste jaarlijkse sportevenement ter wereld. Drie weken. Eenentwintig etappes. Miljoenen toeschouwers. En een drukvat van fysieke en mentale eisen die maar weinigen ooit zelf zullen ervaren.
Verstopte ambassadeur, Chris Opie, heeft als profwielrenner gekoerst, wielrenners op topniveau gecoacht en is al tientallen jaren ondergedompeld in de wereld van topprestaties. Hoewel hij zelf niet aan de Tour meedoet, weet hij als geen ander wat er nodig is om kalm te blijven en te presteren wanneer de druk niet hoger kan zijn.
We vroegen hem om ons een kijkje achter de schermen te geven. Wat speelt er zich echt af in het hoofd van een renner voor de Tour? Hoe gaan ze om met de druk? Wat is er nodig om dag na dag te presteren en scherp te blijven?
Hoe blijven ruiters kalm als alles op het spel staat?
Volgens Chris begint het met één woord: oefenen.
"Topruiters rijden zo'n 60 tot 90 wedstrijden per jaar", zegt hij. "En dat doen ze vaak al tien jaar of langer. Sommigen begonnen er al mee toen ze nog kind waren. Tegen de tijd dat ze het World Tour-niveau bereiken, is het beheersen van zenuwen een tweede natuur geworden."
Dat wil niet zeggen dat de druk niet groot is. Vooral in de Tour. "Het is intens. Elke renner voelt het. De eerste week is het meest nerveus van allemaal. Iedereen probeert op dezelfde plek op de weg te komen. Daarom zie je zoveel valpartijen. Iedereen wil vooraan rijden, maar daar is gewoon geen ruimte voor."
Maar te midden van de chaos creëren de profs structuur. Muziek. Focusroutines. Stille rituelen. Tijd voor jezelf. Alles om de ruis te negeren. "Het gaat erom met de best mogelijke gemoedstoestand aan de startlijn te verschijnen. Daar word je beter in met ervaring."
Training die meer bouwt dan alleen het lichaam
Voorbereiding op de Tour de France draait niet alleen om kilometers maken. Het gaat om het opbouwen van veerkracht van binnenuit.
In mei en juni leggen sommige wielrenners, zoals Wout van Aert, bijna 7.000 kilometer af. Dat is meer dan de meeste mensen in een jaar fietsen. En veel daarvan gebeurt op hoogte. Slapen op 2.000 meter of meer dwingt het lichaam om meer rode bloedcellen aan te maken, waardoor het beter zuurstof kan transporteren. Het doel is simpel. Sterker aankomen. Sneller herstellen. Dieper gaan.
Chris wijst ook op warmteadaptatie. "Renners trainen in oververhitte ruimtes of in extra kleding om wedstrijden bij hoge temperaturen te simuleren. Als je dit consequent doet, kan het bijna net zo effectief zijn als hoogtewerk."
Maar de cijfers vertellen niet het hele verhaal. Het is de mentale belasting die het goede van het geweldige onderscheidt.
"Onder-over-intervallen zijn bruut", legt Chris uit. "Je fietst 30 seconden boven je drempelwaarde, dan net eronder. Steeds opnieuw. Als je drempelwaarde 400 watt is, ga je naar 450, dan zak je naar 350 en herhaal je dat. Je benen zitten vol lactaat, je longen schreeuwen het uit en je moet het mentaal nog steeds volhouden."
Hier begint het werk aan je hoofdruimte. De rust in de inspanning.
Hoe het team mentale ruimte creëert voor renners
Het lijkt misschien alsof renners in een bubbel van comfort leven, maar professioneel wielrennen is er één van. Gelukkig doen teams er alles aan om hun renners mentaal en fysiek in balans te houden.
"De organisatie rondom de World Tour-renners is strak", zegt Chris. "Ze hebben luxe bussen, goede bedden en een goed geplande reis. Ze zorgen ervoor dat alles zo soepel mogelijk verloopt, zelfs op de grote transferdagen."
De laatste jaren hebben teams ook de emotionele kant van prestaties erkend. "Families mogen nu dicht bij het team zijn. Dat was nog niet zo lang geleden ondenkbaar. Een partner of kind in de buurt hebben, maakt een enorm verschil. Het helpt de renner om met beide benen op de grond te blijven. Het zijn niet zomaar atleten."“Het zijn mensen.”
Dezelfde filosofie geldt voor het hele team. Zelfs de monteurs, die vaak al voor zonsopgang op zijn en tot laat in de nacht doorwerken, vinden manieren om op te laden. Een duik in het zwembad van het hotel. Een momentje rust. Een wandelingetje om de hoek. Kleine momenten om te resetten. En het helpt.
Ieders hoofdruimte telt.
Wielrennen is een teamsport, zelfs als er maar één als eerste over de finishlijn komt
"Mensen denken vaak dat wielrennen een individuele sport is", zegt Chris. "Maar dat is absoluut niet waar."
Renners racen misschien voor persoonlijke roem, maar hun prestaties zijn gebaseerd op teaminspanning. "Eén renner komt als eerste over de finish. Maar alleen omdat vijf of zes anderen dat mogelijk hebben gemaakt."
Ondersteuning komt in vele vormen. Het dragen van eten en bidons. Het begeleiden van een renner terug naar het peloton na een val. Het blokkeren van de wind gedurende honderden kilometers. Het afhandelen van tactische beslissingen, zodat de ploegleider zich op één ding kan concentreren: rijden.
"Het beste voorbeeld is de sprintetappe", zegt Chris. "De sprinter voelt misschien pas in de laatste 150 meter wind. De rest van het team heeft er alles aan gedaan om ze fris daar te krijgen."
Zelfs in bergetappes of tijdritten geldt hetzelfde principe. Je hebt een eenheid nodig die samen optrekt. Eén geest verdeeld over meerdere lichamen.
Zonder team heeft het individu geen schijn van kans.
Wat kunnen we leren van de besten ter wereld?
Het gaat niet alleen om data. Het gaat niet alleen om watt. Mentale helderheid speelt een grotere rol bij het fietsen dan de meeste mensen denken. En dat gebeurt niet zomaar.
Routine. Omgeving. Structuur. Ondersteuning. Dit zijn de pijlers die eliterenners helpen rust te vinden in de storm.
Of je nu racet of gewoon voor de lol fietst, met een rustige start kom je verder. Je hoofd is belangrijk. Je omgeving is belangrijk. En de manier waarop je je voorbereidt, beïnvloedt je rijstijl.
Bij Stashed geloven we dat ook. Daarom zijn onze systemen zo gebouwd dat je setup soepel, rustig en klaar voor de rit verloopt.
Verstopte ambassadeur Chris Opie
Chris Opie is een voormalig profwielrenner met een carrière bij meerdere topteams, waaronder Rapha Condor en Canyon Eisberg. Chris staat bekend om zijn scherpe sprintprestaties en diepgaande kennis van de sport en is sindsdien werkzaam als coach, commentator en merkambassadeur. Hij brengt een schat aan ervaring mee uit het profpeloton en blijft gepassioneerd om anderen te helpen beter te rijden, slimmer te trainen en verbonden te blijven met de vreugde van het wielrennen.
